Fotojournalist Emilienne Malfatto (1989) heeft weinig woorden nodig. Haar eerste roman Que sur toi se lamente le Tigre telt maar 77 pagina's. Het verhaal over een vrouw in Irak die ongehuwd zwanger raakt, kreeg in 2021 de Prix Goncourt du premier roman. Haar tweede, Le colonel ne dort pas, is niet veel dikker en verschijnt nu in negen talen. Voor de Nederlandse vertaling, De kolonel slaapt niet, tekent Martine Woudt.

De kolonel slaapt niet is een allegorisch verhaal, maar je krijgt niet het gevoel dat je een veredeld sprookje zit te lezen, daarvoor is de materie te rauw. De kolonel uit de titel draait al heel wat oorlogsjaren mee: eerst onder de leider die ze inmiddels 'de voormalige dictator' noemen en nu onder het nieuwe regime. Hij is specialist bij de 'Speciale Afdeling', een eufemisme voor de afdeling waar mensen worden gemarteld. Hoewel Malfatto schrijft over huiveringwekkende zaken, waakt ze ervoor om al te plastisch te worden in haar beschrijvingen. Ze laat de verbeelding het werk doen.

Ook in deze kapotgeschoten stad, waar het sinds zijn aankomst onophoudelijk regent, slaapt de kolonel niet. Zijn nachten worden bevolkt door doden uit het verleden, zijn doden, de mannen die door zijn handen zijn bezweken. Zijdelings volgen we intussen de dromerige ordonnans en de generaal die tegen zichzelf schaakt. Een klein, poëtisch boek over oorlog in mensen.

Uit het Frans vertaald door Martine Woudt.

Cossee; 126 pagina's; € 21,99.